Krótka historia Kościoła w Wielisławiu
Kościół pw. Katarzyny Aleksandryjskiej należy do najstarszych zabytków sakralnych Kotliny Kłodzkiej. Sanktuarium w Starym Wielisławiu niedaleko Polanicy-Zdroju istniało już w X wieku. Było miejscem pielgrzymek, a w jego wnętrzu znajdowała się cudowna figura Matki Boskiej, którą zgodnie z legendą miał wyrzeźbić miejscowy chłop Schneinder.
Pierwszy kościół w Starym Wielisławiu został splądrowany i spalony w 1428 roku przez husytów, ocalała jedynie cudowna figura Maryi. Na jego zgliszczach zbudowano kościół murowany. Wraz z falą prześladowań ze strony protestantów w XV wieku świątynia była jedną z pięciu ostoi katolicyzmu w hrabstwie kłodzkim.
Obecny kościół wzniesiono w XV wieku i rozbudowano w kolejnych wiekach. Wnętrze świątyni jest barokowe w stylu rokoko. Prawnym właścicielem obiektu sakralnego w Starym Wielisławiu od 1974 roku jest Zgromadzenie Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Stojąca w ołtarzu głównym kościoła słynąca cudami figurka Matki Boskiej pochodzi najprawdopodobniej u z XIII wieku.
Z tyłu wizerunku widnieją: krzyż, gąbka na długim kiju i włócznia, czyli atrybuty Męki Pańskiej. Tak bowiem, jako Matka Boska Boleściwa stojąca pod krzyżem, miała ukazać się Maryja Schneiderowi. Krzyż i atrybuty Męki Pańskiej widoczne są w tle figury w ołtarzu głównym sanktuarium w Wielisławie.